«شب 21 رمضان، شب شهادت مرد مردان و شب قدر»

دیشبو چطور گذروندین؟ حالشو بردین؟

به من که خیلی فاز داد؛ بعد از دو سال. آخه سال قبل همچین شبی توی اتوبوس، توی جاده بودم. اومدم یکمی دعا بخونم، مجبور بودم چراغ بالای سرم را روشن کنم که صدای کناریام در اومد. دیدم داره کباب میشه، بیخیال شدم و رفتم تو حال خودم که بیشتر ضد حال بود تا حال.

امسال هم نزدیک بود از دست بدم و نباشم، ولی خدا خواست و جور شد که این روزها را بیام اصفهان. دیشب زدم بیرون؛ خواستم مثله قدیما برم مسجد الکریم که حاج آقا حسن امامی دعا قرآنشو میخونن و حال و هوایی درست میکنند. رفتم، اما دیدم که فرق میکنه با سالهای قبل، شنیدم که حال حاج آقا خوب نیست و امسال آقای دانشمند معروف! مراسم را برگذار میکنند. (اللهم اشف کل مریض)

برگشتم و رفتم به سمت گلزار شهدا که تا حالا نرفته بودم یه همچین شبهایی اونجا. ماشاءالله؛ چه جمعیتی!!! نمیشد قدم از قدم برداشت. بلاخره بعد کلی معطلی رفتم داخل.حسینیه که نمیشد رفت، هر جایی میشد نشست، مردم نشسته بودند؛ توی باغچه، روی قبرها، همه جا زن و مرد نشسته بودند. وضعیتی بود واسه خودش، چند بار سخنران و مداح واسه حجاب تذکر دادند و اینکه اسباب گناه درست نشه توی این شب عزیز، اما... . کم نبودند دختر و پسرهایی که داشتند مکانشونو با طرفشون ست میکردند، کم نبودند از این اکیپهای مجردی که اومده بودند گردش تا احیاء. البته که اونجا هم پر بود از آدمای با صفا؛ ولی من حال نکردم و زدم بیرون.

این بار رفتم توی یه مسجدی که سر و صدای خاصی نداشت، اسمش مسجد بهشت بود و برای من که واقعا بهشت شد. دیگه همونجا اطراق کردم و ... . چه حالی داد، جای همه دوستان خالی؛ با اینکه توی یادم جاشون خالی نبود. امیدوارم به یاد من هم بوده باشند.

هر چی بود گذشت و یه شب بیشتر نمونده، شب 23. میگن مهمترین بین این سه شبه. خدا کنه هیچ کدوممون از دست ندیم و بتونیم درک کنیم شب قدر را. دعا کنین که منم بتونم بعد یه سال ریا و گناه و نا پاکی، از این فرصت استفاده کنم که شاید خودش با کرمش بپوشونه همه بدیهام را.

دعای فرج هم یادمون نره

التماس دعا